نامه به هری پاتر

هری عزیزم سلام.

چه شب هایی که تا ساعت 5_6 صبح با تو بیدار بودم.چه استرس هایی که که در مسابقات مدرسه هاگوارتز داشتم و وقتی پروفسور اسنیپ رو درحال ورد خوندن میدیدم استرسم بیشتر می شد:)

چه روز هایی که در کنار امتحان ترم، فیلم " هری پاتر " رو میدیدم! وقت می گذاشتم که نیم ساعت هری ببینم و بعد درس بخونم و چه نیم ساعت هایی که یک ساعت شد^.^

چه خاطراتی که با آهنگ پرهیجانت دارم

و خاطره از خیلی چیزهای دیگر:

خاطره از: پروفسور دامبلدور، از "اسمش رو نبر" ، از "رون" و "هرمیون"، از راه پله های متحرک، ماجراجویی های فراااوونت:) و خاطره از سنگ جادو و تالار اسرار و یادگاران مرگ.

چه گریه ها که نکردم برای مرگ پروفسور دامبلدور و مرگ کوتاه تو.و تپش قلبم از خوشحالیِ زنده بودنت چه حس خوبی داشت.

تمام ورد هایت را در دفترچه ی کوچک مخفی ام با کاربرد هایشان نوشته بودم:)

و چه تمرین ها که با چوب خطاطی برای درهوا نگه داشتن اجسام می کردم^.^

تو به من شجاعت و دوستی یاد دادی.شجاعت را با ماجراجویی هایت و دوستی را با محافظت از دوست هایت:)

ممنون بابت خاطره ها

دریافت (آهنگ هری )

دوست دارت:پرتو^.^

با تشکر از آقا گل بابت شروع چالش و از پاییز عزیزم برای دعوت:)

پ.ن:چه ترقه هایی.بمب میترن رسما.:|

سلامتیتون حفظ.

یاعلی.